Bir Fincan Kahve Bir De Cam Kenarı

Bol yağmurlu, fazla rüzgarlı, soğuk, hırçın bir İstanbul gününden herkese merhaba. Etrafta kahverengi tonlarının hakim olduğu, yaprakların döküldüğü en sevdiğim mevsim geldi. Hoş geldin Sonbaharr :))

Her mevsimin ayrı bir güzelliği var ama bence sonbaharın yeri bir ayrı ya. Sonbahar sanattır diğerleri mevsim dermiişim 🙂 Gece uyurken çatıya vuran yağmur damlasının sesi, ağaçları sallayarak yapraklarını döken rüzgar, serin bir hava, kısık sesli slow müzik ve pencerenin kenarında oturup (şu an benim yaptığım gibi) dışarıyı izlerken elimde bir de kahve varsa daha ne isterim. Böyle havalarda insanlarda hava soğuk dışarı çıkılmaz düşüncesi veya üşengeçliği oldukça insanın kendini dinlemeye çok vakti oluyor. Kendini dinledikçe de doğru kararlar vermeye başlıyorsun. Hayatta ki bütün kalabalıktan uzaklaşıyorsun. Yalnız sen kalıyorsun. Tabi burada kastetmek istediğim gerçekten yalnız kalmanız değil arada bir yalnız kalıp kendinizi dinlemeniz, gerçekten ne istediğinizin farkına varmanız için çok iyi bir fırsat olan yalnızlık bu.

Şimdi kahvenizi alın, müziğinizi açın, pencerenin kenarına oturun ve dışarıyı izlemeye bir dalın bakalım. Ne hissettiğinizi çok merak ediyorum. Benimle paylaşmayı da unutmayın olur muu?? 🙂